Gedichten

In dit album treft u een aantal gedichten aan van de stadsdichter van Harderwijk Michel Martinus en van mijzelf die geschreven zijn naar aanleiding van het ontstaan van een aantal sculpturen.

	Embrasse Geboren vóór het licht, uit een zachte bries van Liefde, nooit was ik één, altijd alleen, toen droomde ik jou, jij mij tot wij elkaar in onze armen en dromen sloten, wij één in het landschap van nooit meer alleen. De omarming voltooid, in het opkomende licht van elke nieuwe dag, samen.
	Voyage d’amour Stoom slaat uit zijn handen, zijn stem plet de plaat. Uit een vonkenregen sluit hij de naden. Hij weet hoe hij de donder verslaat. Er verrijst een glimlach rond zijn mond, als hij gewag maakt van een nooit eerder verbonden liefde in staal. Hij hamert de uren dicht en praat tegen wat uit leegte ontstaat. Als het onweer vlammend uit zijn handen overtrekt, dooft het licht in de ramen. John Spek signeert het werk en geeft het dubbele namen. Stalen armen zoeken elkaar, in de kringloop van tedere bewegingen. Als het moment stilvalt in een laatste pose begint de reis van liefde opnieuw, tot de eenheid in volledige samensmelting is bereikt in zijn Voyage d’amour.
	It Takes Two To Tango IJzeren dame laat zich leiden door haar poserende partner, die stappen vooruit wijst. Tot de muziek opnieuw inzet, blijven deze twee Tot dans geklonken
	Lentepassen Een maatveulen uit het eerste nest, huppelt en draaft hoog op voorjaarsbenen, over een verbeelde weide van grasbeton. De ochtendmelodie uit bomen leidt in, eerste passen op onbekende vloer, alleen Het weet niet, dat men voor een dans met meer moet zijn.
	Passie Zoals tijd langs links en rechts verglijdt, verglijdt Liefde met die ene blik, langs jou en mij, houdt gescheiden, wat niet tot eenheid geklonken, geschapen werd Gespleten tot de verbronzing, of de naadlas door staal. Hier schuift het licht alle tijd dicht, à fait compris vlaggen harten met hun passie worden twee meer dan één in John Spek’s handomdraai.
	Sailing Jij gaf het woorden en metaforen voor wind in de zeilen en een kalme zee mee beschreef land voorbij de horizon , en je voorzag het van sporen uit oude en nieuwe vaart. Wij hoeven alleen maar aan boord te gaan en van wal te steken Nieuw geluk staat reeds gepakt, de ankers kunnen los, wij zeilen een droom in.
	Vleugels van Liefde Opnieuw verken ik grenzen in het vagevuur van mijn bestaan. Met kromme tenen, rood gelakte nagels ontsnapt uit de spelonk pakken wolken zich tot ridders. De hemeltrap waarlangs champagne stroomt, de zee vult met nieuwe naakte waarheid. Caramel smelt tussen haar borsten, maakt van heuvels bergen en vult haar met vleugels van LIEFDE.
	Gratie O, Muze mijn, laat mij speelbal van mijn zinnen worden, nu jouw schoonheid zich verder in mij ontvouwt, Alle puurheid, die ik wil zien ontplooit zich in dit ene beeld, dat uit één voet, zucht na zucht, rondingen voltooit en zich bekent tussen bewondering en verbijstering, om zoveel gratie, zoveel moois, blijft de verzuchting: O, Muze, O, Gratie, mijn !
	Pas de Deux Naar elkaar gebogen, klopt iedere beweging in hoofd, lijf en open rug. Wordt schaduw opgerold nog voor zijn ontstaan en als tweede huid, elkaar aangetrokken. Lijnen worden ijler, verwisselen telkens van plaats tot verlangens stollen in vrijages of nieuwe dans. Waar de aanraking verbannen wordt en elke beweging nog voor zijn ontstaan, door de ander is geïmiteerd, wordt zelfs het vermoeden gerepliceerd, Laat de een de nader niet ongemoeid. Eeneiig of spiegeldouble ?